በዚህ በሰሙነ ፋሲካ አንድ ጧት የሰውየው በር ተንኳኳኳ፡፡ ሰውየው በሩን ሲከፍት
ያየውን ማመን አቃተው፡፡ ኢየሱስ! አዎን ኢየሱስ ከበሩ ላይ ቆሟል፡፡ በድንጋጤ ፈዝዞ ቀረ፡፡ ኢየሱስ ግን “አይዞህ፡፡
አትፍራ፡፡ እኔ ነኝ፡፡” ሲል አረጋጋውና ወደ ውስጥ መዝለቅ ይችል እንደሆነ ጠየቀው ሰውየውም “በደስታ ጌታዬ!” ሲል
መለሰለት፡፡ ኢየሱስ ወደ ቤቱ ውስጥ ገባ፡፡ ገና ወንበር ላይ እንኳ አረፍ ሳይል ሰውየው ችግሩን ይዘረዝርለት ገባ-
ያደረገውን፣ ማድረግ ያልቻላቸውን፣ ሰዎች ያደረጉበትን፣ በሰዎች የተነሣ በኑሮው ላይ እንዴት ችግር እንደተፈጠረበት፣
ወዘተ.፡፡ ኢየሱስም በፀጥታ ይመለከተው ነበር፡፡ አንዳችም
አስተያየት አልሰጠም፡፡ ዝም፡፡
“ጌታዬ እኔ ካንተ ጋር መኖር እፈልጋለሁ፡፡ እባክህን ሁል ጊዜ ናልኝ፡፡ ከእኔ
አትለይ፡፡ እኔ ኮ ብቸኛ ነኝ…”
ችግሩን ዘርዝሮ፣ ዘርዝሮ፣ አልቅሶ፣ አልቅሶ ሲጨርስ ኢየሱስ ከመንገድ እንደመጣ ትዝ
አለው፡፡
“ጌታዬ ወንበር ላይ አረፍ በል እንጂ፡፡” ብሎ ወደ ወንበሩ አመለከተውና “ቆይ ሻይ
ላፍላ፡፡” ብሎ ወደ ማድቤት ሮጠ፡፡ ሻዩን ይዞ ሲመለስ በር ተንኳኳ፡፡
ኢየሱስም “ኦ! ዘመዶቼ መጡ፡፡ ታስገባቸዋለህ?” ሲል ጠየቀው፡፡
“ጌታዬ ያንተ ዘመዶች መጥተውልኝ? እንዴታ!” የሰውየው መልስ ነበር፡፡ በሩ ላይ
ደርሶ እስኪከፍት ድረስ በልቡ ሐዋርያት፣ ሰማዕታት፣ እመቤታችን፣ ቅዱሳን፣ እጣን፣ ደመና፣ መላእክት ወዘተ. እያለ ኼደ፡፡
በሩን ሲከፍት ያያቸው ሰዎች ግን ቡጭቅጭቅ ያለ ልብስ የለበሱ
ወጣቶች፣ ጉስቁል ሕጻናት የታቀፉ የቆሸሹ እናቶች፣ የወገቦቻቸው አለልክ መጉበጥ ደጋፊ ማጣታቸውን የሚመሰክርላቸው ሽማግሌ፣
ወዘተ. ሆኑበት፡፡ አገጩ በድንጋጤ ቁልቁል ወደቀ፡፡ አስገባቸው፡፡ እንዴት እንደሆነ ሊገባው ባይችልም የተፈላው ሻይ ለሁሉም
በቃቸው፡፡ ከሻዩ ጋር አብሮ የቀረበው አንድ ሳህን ቆሎም አላለቀም፡፡